کد مطلب:140217 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:178
نامه نوشتن حضرت خامس آل عبا برای اشراف بصره و دعوت ایشان برای نصرت خود
همان طوری كه ذكر شد حضرت امام حسین علیه السلام پس از دریافت نامه های اهل كوفه جناب مسلم بن عقیل را به عنوان نائب خود به جانب كوفه گسیل داشتند، قبل از فرستادن وی جواب نامه ها را نوشته و با هانی بن هانی و سعید بن عبدالله ارسال داشتند.
بهر حال امام علیه السلام امر فرمودند كه قیس بن مسهر صیداوی و عمارة بن عبدالله السلولی و عبدالرحمن بن عبدالله الارحبی همراه جناب مسلم بن عقیل سلام الله علیه روانه شوند و در ضمن نامه ای به اشراف و بزرگان بصره همچون: مالك بن مسمع البكری و منذر بن الجارود العبدی و مسعود بن عمرو و احنف بن قیس و قیس بن هیثم و یزید بن مسعود النهشلی و عمرو بن عبیدالله بن معمر بدین مضمون مرقوم فرمودند:
اما بعد: فان الله اصطفی محمدا صلی الله علیه و آله علی خلقه و اكرمه بنبوته، و اختاره لرسالته، ثم قبضه الله علیه صلی الله علیه و آله و قد نصح لعباده و بلغ ما ارسل به صلی الله علیه و آله و كنا اهله و اولیائه و اوصیائه و ورثته و احق الناس بمقامه فی الناس، فاستأثر علینا قومنا بذلك فرضینا و كرهنا الفرقة و اجبنا العافیة و نحن نعلم انا احق
بذلك (استحق المستحق علینا) فمن تولاه و قد بعثت الیكم رسولی بهذا الكتاب و انا ادعوكم الی كتاب الله و سنة نبیه صلی الله علیه و آله و سلم، فان السنة قد امیتت و ان البدعة قد احییت وان تسمعوا قولی و تطیعوا امری اهدكم سبیل الرشاد و السلام علیكم و رحمة الله.
یعنی خداوند متعال جد بزرگوار من محمد مصطفی را از جمله كائنات برگزید و به رسالت گرامی داشت تا مردمان را بذل نصیحت فرمود و ابلاغ رسالت نمود و چون به جوار رحمت حق پیوست وصایت و میراث خود به ما كه اهل بیتش هستیم واگذاشت، پس قومی حق ما را برده و امور را بدست گرفتند و ما به جهت آنكه فتنه برنخاسته و خون ها ریخته نشود ساكت نشستیم، اكنون این نامه را به سوی شما نوشته و شما را به سوی خدا و رسولش می خوانم چه آنكه سنت و شریعت نابود گشت و بدعت زنده شد و اگر دعوت مرا اجابت كنید و امر من را اطاعت نمائید شما را از طریق ضلالت بگردانم و به راه راست هدایت كنم والسلام.
سپس نامه را به سلیمان كه كنیه اش ابورزین بود دادند و وی را به طرف بصره روانه فرمودند.
بهر حال امام علیه السلام امر فرمودند كه قیس بن مسهر صیداوی و عمارة بن عبدالله السلولی و عبدالرحمن بن عبدالله الارحبی همراه جناب مسلم بن عقیل سلام الله علیه روانه شوند و در ضمن نامه ای به اشراف و بزرگان بصره همچون: مالك بن مسمع البكری و منذر بن الجارود العبدی و مسعود بن عمرو و احنف بن قیس و قیس بن هیثم و یزید بن مسعود النهشلی و عمرو بن عبیدالله بن معمر بدین مضمون مرقوم فرمودند:
اما بعد: فان الله اصطفی محمدا صلی الله علیه و آله علی خلقه و اكرمه بنبوته، و اختاره لرسالته، ثم قبضه الله علیه صلی الله علیه و آله و قد نصح لعباده و بلغ ما ارسل به صلی الله علیه و آله و كنا اهله و اولیائه و اوصیائه و ورثته و احق الناس بمقامه فی الناس، فاستأثر علینا قومنا بذلك فرضینا و كرهنا الفرقة و اجبنا العافیة و نحن نعلم انا احق
بذلك (استحق المستحق علینا) فمن تولاه و قد بعثت الیكم رسولی بهذا الكتاب و انا ادعوكم الی كتاب الله و سنة نبیه صلی الله علیه و آله و سلم، فان السنة قد امیتت و ان البدعة قد احییت وان تسمعوا قولی و تطیعوا امری اهدكم سبیل الرشاد و السلام علیكم و رحمة الله.
یعنی خداوند متعال جد بزرگوار من محمد مصطفی را از جمله كائنات برگزید و به رسالت گرامی داشت تا مردمان را بذل نصیحت فرمود و ابلاغ رسالت نمود و چون به جوار رحمت حق پیوست وصایت و میراث خود به ما كه اهل بیتش هستیم واگذاشت، پس قومی حق ما را برده و امور را بدست گرفتند و ما به جهت آنكه فتنه برنخاسته و خون ها ریخته نشود ساكت نشستیم، اكنون این نامه را به سوی شما نوشته و شما را به سوی خدا و رسولش می خوانم چه آنكه سنت و شریعت نابود گشت و بدعت زنده شد و اگر دعوت مرا اجابت كنید و امر من را اطاعت نمائید شما را از طریق ضلالت بگردانم و به راه راست هدایت كنم والسلام.
سپس نامه را به سلیمان كه كنیه اش ابورزین بود دادند و وی را به طرف بصره روانه فرمودند.